Het is al een uur of 2 donker als we de paarden uit het land halen. ‘k kan ze eigenlijk net zo goed in het weiland laten. Maar ze staan altijd aan de draad te wachten, dus halen en brengen we ze elke dag (rare gedachtenkronkel ;)). Allenig in het donker door het bos ben ik een bangerd. Dus Rolf moet mee. Als we het land op de bult oversteken zien we iets op het dak van het houten huisje zitten. Wow, spannend, een ontdekking! Met de zaklamp voorzichtig koekeloeren we. Het is een zeker 40 centimeter grote uil. Hij knippert met z’n oranje ogen, maar blijft onverstoorbaar zitten.  Wat gaaaf! Voor het eerst dat we een uil in het echt zien (jah langs de snelweg platgereden, in de dierentuin en het museum niet meegerekend). Gezien z’n grootte en z’n ogen is het waarschijnlijk een ransuil. Ooh zo mooi. En nu iedere avond als we de paarden ophalen koekeloeren we of Joop er weer zit.

(De foto komt van nationalgeographic.nl en is gemaakt door Marcel van Balkom, van Joop hebben we helaas geen foto genomen)