De warmte van de houtkachel, een nieuwe heul lekker warme jas voor het buitenwerk (die zooo mooi is dat je ‘m eerst voor netjes aandoet om ‘m maar niet meteen vies te krijgen), een verrassingsmaaltijd, iemand die speciaal voor het proeven van de 12 maanden gerijpte kaas gaat zitten en haar ogen sluit, een oliebol die je met dank aan je moeder in de diepvries tegenkomt en mmm opeet; januari kende veel van dit soort kleine grote gelukjes.

De koeien weiden gaat niet meer; geen gras, nat en koud. Wel gaan ze als het weer het toelaat heel even naar buiten voor een frisse neus en vacht. Januari is de tijd van als de wiedeweerga nieuwe grote kazen opleggen die het liefst een jaar zullen rijpen. Wil je speciaal voor de decembermaand zeker zijn van een stukje oude kaas, laat het ons dan zo gauw mogelijk even weten.  We konden de afgelopen maand veel vertellen en laten zien over het leven op de boerderij en het vak van kaasmaken; we maakten kennis met leerlingen van het AOC uit Enschede, een enthousiast gezelschap van merendeels akkerbouwers uit de polder zorgde voor reuring en we proostten met een groep consultants op een mooi verblijf in Twente.

We gingen in januari zelf ook even op pad. We schoven aan tafel bij Erve Bossem voor een ontzettend lekkere maaltijd met een goed verhaal en fijn gezelschap. En in de boom hingen prachtige lampionnen, blijft me nog lang bij dit gelukje!