Respect voor de bijen! Afgelopen zaterdag kwam Hans honing brengen. Hij had geslingerd, de honing zag er prachtig lichtgeel uit, rook zalig en smaakte naar zomer. Ik werd er blij van. En ook van de tijd die hij nam om te vertellen hoe honing eigenlijk honing wordt. Jeetje, ik voelde me een beetje een dommerd. k had daarvoor werkelijk geen idee hoe dat eraan toe gaat.

Die bijen zijn slimme jongens die een flink stukje vakmanschap in de vingers euh poten & vleugels hebben. Zo moet de koningin altijd in de kast blijven. Vliegt ze uit de kast, dan gaat de hele zwerm zwerven en ben je dus je bijen kwijt. De koningin wordt gemiddeld 3 jaar oud, zij is de enige vrouw in het gezelschap van darren en werksters. De darren verzorgen de larven, de werksters halen stuifmeel en water op. Elke 3 a 4 dagen moet je de bijenkast nakijken en de ‘doppen’ verwijderen. Een dop is een larf waaruit een nieuwe koningin komt. Laat je die zitten, dan vertrekt de bestaande koningin, hoep weg. Onder invloed van enzymen – de bijen spugen het opgehaalde stuifmeel en water in elkaars mond – ontstaat honing. Door met hun vleugels te wapperen dikt de honing in.  En … ik hou op, ben d’r vol van. Maar Hans kan je gewoon het beste uitleggen hoe het zit met de bijen. Leuk en leerzaam, kom een keer langs om zijn honing te proeven en dan bellen we Hans of hij zijn verhaal komt doen!