We hebben het hier niet zo snel over Ik. U bent belangrijk. En toch, ik ook, heb ik gemerkt. ‘Ik’ moet soms uit de schaduw komen van (zelf) opgelegde zienswijzes. Ach, wie kent dat niet, je wilt een ander graag blij zien, en dat gaat dan soms ten koste van ‘ik’, je eigen waarde, en je eigen kracht. Ik zag ik niet. En daar kun je maar mooi mee in de aap gelogeerd zijn.

Opgegroeid op het platteland van Beuningen. Samen met 2 zussen; eentje ouder, eentje jonger. Bang voor honden en koeien. Van kinds af aan liefhebber van lekker eten (kan me ’s morgens vroeg al verheugen op wat we ’s avonds eten). Ging na het Carmellyceum in Oldenzaal naar Dronten voor de lerarenopleiding groen onderwijs. Leren met je hoofd, je hart en je handen. Werkte als projectmanager in de communicatie en ICT. Leerde Rolf kennen, gingen samenwonen op de boerderij thuis in Beuningen.

De liefde voor buiten en voor koeien bleek toch groter dan de angst voor die grote dieren. (En met de angst voor honden is het ook goed gekomen.) Werd kaasmaker en koeienboer. Leerde van moeder het vak van kaasmaker. Werkt daarnaast inmiddels in de ambulante zorg.

De seizoenen zien veranderen, buiten zijn, werken met de dieren, een mooie kaas maken, dat is zo gek nog niet. Gelooft dat minder meer is. We gebruiken ruige mest op het grasland, we proberen met zo min mogelijk fratsen op de boerderij te werken en hopen de koeien een fijn leven te geven. Wat zich dan weer vertaalt in rijke melk en lekkere kazen.

In de vrije tijd een boekenlezer en hardloper. Is meestal graag in actie en verwacht dat ook van anderen (wat dan soms een minpunt is, vindt Rolf).

Een update van de blessure:
De 6 weken rust zijn bijna vol! Komende week staat een afspraak bij de gipskamer en wordt een röntgenfoto gemaakt. Is de foto goed, dan schiet het op! Hoera! We houden je op de hoogte